در سال 1369، با تدوین استاندارد ملی به شماره ISIRI 3132، گامی مهم در جهت ارتقای کیفیت و ایمنی میلگردهای فولادی گرم نوردیده در ایران برداشته شد. این استاندارد که برگرفته از معتبرترین استانداردهای بینالمللی مانند EN، DIN، GIS، ASTM و ISO است، در سال 1392 مورد بازنگری و بهروزرسانی قرار گرفت. از سال 1371، اجرای این استاندارد برای تمامی تولیدکنندگان میلگرد در کشور اجباری شد و به این ترتیب، مصرفکنندگان میتوانند از کیفیت و ایمنی میلگردهای مورد استفاده در پروژههای ساختمانی و عمرانی خود اطمینان حاصل کنند.
طبقهبندی میلگردها در استاندارد ملی ایران به چهار دسته A1، A2، A3 و A4، به مهندسین و سازندگان کمک میکند تا با توجه به نیازهای هر پروژه، میلگرد مناسب را انتخاب کنند. میلگرد A1 ساده است، در حالی که میلگردهای A2 و A3 از طریق شکل آج آنها قابل تشخیص هستند. آجهای میلگرد A3 به صورت ضربدری و هفتوهشتی هستند، در حالی که در میلگرد A2، آجها به شکل منفرد و موازی قرار دارند.
این استاندارد ملی با تضمین کیفیت و ایمنی میلگردها، نقشی حیاتی در ارتقای کیفیت ساختوسازها و در نهایت، افزایش طول عمر و پایداری سازهها در برابر عوامل مختلف ایفا میکند.